𝓣 𝔃 𝓲 𝓽 𝔃 𝓲 𝓴 𝓲 - 𝓑 𝓵 𝓸 𝓰 𝓢 𝓹 𝓸 𝓽

❖ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ║ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ  ║ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ║ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ❖

Σαν σήμερα, πριν 30 χρόνια, ❝έφυγε❞ από τη ζωή ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του Εθνικού Πειραιώς κι ένας από τους κορυφαίους και πιο θρυλικούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, ο Στάθης Μανταλόζης

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

Οι Ισπανοί τον αποκάλεσαν ❝Αγριόγατο❞, οι Γάλλοι τον «βάπτισαν» ❝Ιπτάμενο Έλληνα❞, οι Ιταλοί τον είπαν ❝Τίγρη❞!

⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯

02 Noe │11:15

     Όπως και να «βαπτίστηκε» όμως από τον ευρωπαϊκό και τον ελληνικό τύπο, αλλά και από τους ευρωπαίους και εγχώριους φιλάθλους, ο ❝Τζίτζιφας❞ των παλιών... Εθνικών, παρέμεινε ένας αγνός και σεμνός άνθρωπος, που στις φλέβες του κυλούσε... ❝μπλε❞ αίμα μέχρι και την ημέρα που ❝απογειώθηκε❞ για τα γήπεδα του ουρανού.

     Ο Στάθης Μανταλόζης, περί αυτού ο λόγος, υπήρξε ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ιστορία του Εθνικού Πειραιώς και για πολλούς ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που έβγαλαν τα ελληνικά γήπεδα.

     Η αλήθεια είναι ότι από όλους τους σημαντικούς γκολκίπερ που «έβγαλε» το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτοί που ξεχώρισαν και θαυμάστηκαν περισσότερο ήταν οι ηρωικοί τερματοφύλακες Στάθης Μανταλόζης του Εθνικού Πειραιώς και Νίκος Πεντζαρόπουλος του Πανιωνίου, που - κατά γενική ομολογία - υπήρξαν οι καλύτεροι τερματοφύλακες όλων των εποχών, οι οποίοι διέπρεψαν και κάτω από τα δοκάρια των εθνικών μας ομάδων.

«...Όμως εδώ θέλω να πάμε σε ένα γήπεδο για να δούμε έναν ποδοσφαιριστή. Τον Στάθη Μανταλόζη. Για όσους δεν τον γνωρίζουν θέλω να πω ότι ο Μανταλόζης ήταν ένας υπέροχος τερματοφύλακας του Εθνικού Πειραιώς και της Εθνικής μας ομάδας στη δεκαετία του ❜50. Στο βιβλίο «Η ελεημοσύνη των γυναικών» έγραψα ένα ποδοσφαιρικό διήγημα με τον τίτλο «Μανταλόζης». Αν με ρωτήσετε τι ήταν αυτό που με παρακίνησε για να το γράψω θέλω να πω ότι εκείνα τα χρόνια στη γενιά μου η φαντασιακή καταφυγή μας ήταν το ποδόσφαιρο. Δεν ήμουνα φανατικός του ποδοσφαίρου, όμως εκ των πραγμάτων ο Μίμης Δομάζος, ο Τάκης Λουκανίδης και όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα τα βιώνω ακόμα και τώρα μέσα μου, σαν μια προσπάθεια βαθύτερων καημών που δεν πήραν μορφή.

Ο Στάθης Μανταλόζης ήταν ένας διάσημος τερματοφύλακας, εγώ όμως δεν θυμόμουνα το όνομά του, θυμόμουν 1-2 αποκρούσεις. Αυτή η ανικανότητα να θυμηθώ το όνομά του με έφερε σε μια υπαρξιακή αγωνία γιατί δεν θυμάμαι πράγματα τα οποία όφειλα να θυμάμαι. Όχι συγκεκριμένα τον Μανταλόζη, αλλά πράγματα προσωπικά της δικής μου ζωής. Παλιές αγάπες, παλιούς καημούς, βάσανα και χαρές. Με πρόφαση λοιπόν τον Μανταλόζη και την ανεπάρκεια της μνήμης, που μας προδίδει καθημερινά, οδηγήθηκα σε μια τέτοια απόπειρα ψυχογραφικής τακτοποίησης μέσω του γραψίματος...»

＊Ανδρέας Μήτσου, συγγραφέας [απόσπασμα από το άρθρο : «Ανδρέας Μήτσου : Ο καλλιτέχνης οφείλει να παρατηρεί αλλά να παρεμβαίνει μόνο με το έργο του» (https://www.catisart.gr/mhtsou/)

     Ο ❝αγριόγατος❞ του Εθνικού Πειραιώς, Στάθης Μανταλόζης, γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1928 και από το 1936 και ύστερα έζησε για πάντα στον Πειραιά (στην οδό Βούλγαρη, πλησίον της σημερινής Ομηρίδου Σκυλίτση, ήταν το σπίτι του).

     Ο βιβλικός τερματοφύλακας του Εθνικού και της Εθνικής μας, ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα ως... σέντερ φορ(!) από το ανεξάρτητο σωματείο του Ολυμπιακού Πασαλιμανίου. Το 1942, ο μόλις 14 ετών Στάθης, μετά από μια ολιγόχρονη περιπλάνηση σε ανεξάρτητα σωματεία του Πειραιά, εντάχθηκε (ως σέντερ φορ) στο δυναμικό της δεύτερης ομάδας (εφηβικό τμήμα) του Ολυμπιακού Πειραιώς. Η παρουσία του υπήρξε ιδιαίτερα σύντομη, καθώς μόλις ένα χρόνο αργότερα μεταπήδησε στην Β' ομάδα του έτερου συλλόγου του Πειραιά, τον Εθνικό, στον οποίο και παρέμεινε επί 16 συναπτά έτη.

     Το 1945 πήρε τυχαία την θέση του τερματοφύλακα, κάτω από τα δοκάρια Β' ομάδας του Εθνικού Πειραιώς, λόγω ασθένειας του βασικού τους τερματοφύλακα, καθώς όλοι γνώριζαν ότι στις αλάνες του Πειραιά που έπαιζε δίτερμα, σε αυτή την θέση αγωνιζόταν [οι Γερμανοί κατακτητές, κατά την διάρκεια της Κατοχής, βλέποντάς τον να παίζει ποδόσφαιρο στην αλάνα της σημερινής πλατείας Κοραή, τον αποκαλούσαν ❝Ζαμόρα❞ (ο Ζαμόρα - Θαμόρα πιο σωστά - ήταν κορυφαίος τερματοφύλακας της Ρεάλ Μαδρίτης και της Εθνικής Ισπανίας, που θεωρείτο ο μεγαλύτερος γκολκίπερ, μέχρι που εμφανίστηκε ο Λεβ Γιασίν). Από τότε και ως το 1959, που ❝μετακόμισε❞ για την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό, υπήρξε ο βασικός τερματοφύλακας του Εθνικού Πειραιώς, κάνοντας σπουδαία καριέρα.

«...Για τον Εθνικό, την ομάδα των ανώτερων στρωμάτων της κοινωνίας του Πειραιά, ο Στάθης Μανταλόζης ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα της ιδιοσυστασίας του. Γνωστός, για το ήθος και την εντιμότητα του, κυρίως όμως για την δύναμη του χαρακτήρα του που τον αναδείκνυε πάντα σε ψυχή της ομάδας που αγωνιζόταν. Ήταν ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας της εποχής του και όχι μόνο... »

＊Απόσπασμα από το άρθρο ❝ΟΙ ΑΣΣΟΙ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ «...Ο Μουράτης έχει δίκιο τό ❜γραψε και η Αθλητική.....»❞ (https://to-freatio.blogspot.com/2016/05/blog-post_22.html)

     «Βαπτίστηκε» με το προσωνύμιο ❝αγριόγατος❞ για τις εντυπωσιακές εκτινάξεις και τις σπάνιες ομορφιάς αποκρούσεις του. Πεταγόταν σαν ελατήριο από την μία γωνία της εστίας του στην άλλη, απομακρύνοντας την μπάλα και ξεσηκώνοντας τα πλήθη στις εξέδρες. Επρόκειτο για τερματοφύλακα ο οποίος δεν φοβόταν κανέναν αντίπαλο και κανέναν κυνηγό (το είχε δηλώσει και ο ίδιος σε συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση την δεκαετία του ❜80).

V   I   D   E   O   

     Ασυναγώνιστος στις εξόδους, δεν έδινε το δικαίωμα στους αντιπάλους να τον αμφισβητήσουν στον χώρο που έλεγχε, ενώ ήταν σπεσιαλίστας και στις αποκρούσεις πέναλτι.

     Ήταν οι εποχές που οι τερματοφύλακες είχαν ξεχωριστή θέση στην προτίμηση των φιλάθλων, καθώς το ποδόσφαιρο ήταν επιθετικό και οι ❝φύλακες❞ των δικτύων είχαν πολλή δουλειά!

     Στην καριέρα του έδωσε την εντύπωση ότι το ποδόσφαιρο ήταν η μοναδική του ασχολία, λες και είχε γεννηθεί μόνο για να αγωνίζεται ως ❝ήρωας της Κυριακής❞. Κάποτε, εφημερίδα της εποχής είχε γράψει ότι «όπως ο Νουρέγιεφ και χωρίς πόδια πάλι χορευτής θα γινόταν, έτσι και ο Μανταλόζης χωρίς χέρια, πάλι τερματοφύλακας θα γινόταν». Δίδυμο, στην εθνική Ελλάδος, με τον φίλο του Ανδρέα Μουράτη του Ολυμπιακού αποτέλεσαν τους θρύλους της εποχής τους, αν και λόγω Εθνικού ο Στάθης Μανταλόζης αδικήθηκε πολύ και δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε από τα τότε μέσα ενημέρωσης.

     Στην διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Εθνικός δέχτηκε πολλές προτάσεις από μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες για παραχώρησή του, με κορυφαία την προσφορά της βασίλισσας της Ευρώπης Real Madrid, η οποία το 1955 προσέφερε στον Εθνικό το ποσό των 2.500.000 δραχμών (τεράστιο ποσό για εκείνη την εποχή) προκειμένου να τον εντάξει στο δυναμικό της. Μία μεταγραφή που ποτέ δεν έγινε και που τον είχε πληγώσει ιδιαίτερα και φυσικά το συζήταγε στον στενό του οικογενειακό κύκλο μέχρι και την ημέρα που ❝πέταξε❞ για να συναντήσει συμπαίκτες και αντιπάλους.

     Υπηρέτησε, όπως αναφέρουμε πιο πάνω, τον πειραϊκό σύλλογο για 16 χρόνια ως αθλητής, ενώ αργότερα διετέλεσε και προπονητής της πειραϊκής ομάδας (αρχές δεκαετίας ❜70, ως βοηθός του τότε πρώτου προπονητή της ομάδας, του Άγγλου Τζόν Μόρτιμορ, καθώς και προπονητής των εφηβικών και ερασιτεχνικών τμημάτων των ❝κυανόλευκων❞ (αρχές δεκαετίας ❜80).

     Μαζί με τον επίσης αείμνηστο Νίκο Πεντζαρόπουλο, αποτέλεσαν το καλύτερο δίδυμο τερματοφυλάκων που είχε ποτέ η Εθνική μας ομάδα.

     Στην δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας, το καλοκαίρι του 1959, πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό, έναντι του ποσού των 5.000 δραχμών.

     Αγωνίστηκε 10 φορές με την Εθνική Ελλάδας (από το 1953 ως το 1957) και υπήρξε μέλος της ομάδας του 1953 που διεκδίκησε με αξιώσεις τη συμμετοχή της στο Μουντιάλ του 1954. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Μανταλόζης ήταν ανάμεσα στους 15 ποδοσφαιριστές που τιμωρήθηκαν από την τότε Ε.Π.Ο. για την «ανταρσία» των Ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών το 1953.

     Υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της ταινίας του 1956 ❝Οι άσσοι του γηπέδου❞ σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη και σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη, μαζί με τους ενεργούς συναθλητές του, Κώστα Λινοξυλάκη, Ανδρέα Μουράτη, Λάκη Πετρόπουλο, Κώστα Πούλη και τον παλαίμαχο Αντώνη Μηγιάκη (τότε προπονητής εθνικής Ελλάδος).

V   I   D   E   O

     Απεβίωσε στις 5:13 το απόγευμα της 2ας Νοεμβρίου του 1993, στο νοσοκομείο ❝Ευαγγελισμός❞, κτυπημένος από την επάρατη ασθένεια, σε ηλικία 64 ετών.

     Καθώς οι νεκροπομποί σήκωναν το φέρετρο, ακούστηκε, μέσα στην νεκρική σιγή του ναού η κραυγή του Γιάννη Μαντζουράνη : ❝Έεεεεερε Στάθη μου Ζαμόρα!❞...

❝Έφυγε❞ από τη ζωή νέος και σχεδόν ξεχασμένος, όμως υπήρξε ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών.

Ο Στάθης Μανταλόζης θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας!!

V   I   D   E   O